half-fabrikaat
In de supermarkt van Vantaa nam ik een groen pak piimä met koeien uit de koeling, een doosje witte eieren en een pond voi waarvan ik hoopte dat het roomboter was. In plaats van mij af te vragen waarom het pak melk zo traag klotste boog ik mij in gedachten over de kwestie van de witte eieren. Wat zouden ze in Finland doen met de bruine?
De volgende dag pakte ik niet piimä maar maito en koos voor de donkerblauwe verpakking. Pas de daarop volgende dag vond ik het pak dat ik zocht: täysimaito. In Finland zit volle melk in een rood pak.
De plaatjes op de verpakkingen in de supermarkt hadden me een eind in de goede richting gebracht, de kleur van de verpakking koos ik echter uit gewoonte en daar ging het mis. Waarom zou volle melk in een rode verpakking zitten? Rood en zuivel is voor mij verbonden met mijn broer die als kind karnemelk uit een fles met een rode dop in zijn beker giet en er een schep suiker door roert.
Mijn verblijf in een atelier in Finland biedt gelegenheid om het onderzoek naar patronen nader te bezien. Ik nam een snijmatje, een snijmesje en veel reservemesjes mee. Papier vond ik in Finland.
Elk kind met een poesie-album weet dat een enkel glanzend fleurig plaatje het niet haalt bij het vel aan elkaar verbonden figuren. Het half-fabrikaat is uitnodigend als lapjes op de markt, mooi van zichzelf en veel belovend. Een stapel lapjes, op kleurenvolgorde, in de kast is een verheugend bezit. Het is de potentie die oogstrelend is. Maar de belofte van de lapjes schrikt ook af. Wat als ik het verpruts?
Met spijt is het eerste plaatje losgeknipt uit het vel en raakt de betovering verbroken. De samenhang binnen het vel poesie-plaatjes, de constellatie van afbeelding en constructie, wordt al generaties lang aantrekkelijk gevonden. Poesieplaatjes hoort bij kindertijd als vadertje-en-moedertje, koekhappen en landjepik.
In de boekhandel van Vantaa tref ik in de stapel poesieplaatjes dezelfde afbeeldingen aan die ik als meisje had. Ovalen met daarin portretten van dames met hoeden op. Printed in Germany.
Ik herinner mij nog hoe haveloos het vel was toen de eerste plaatjes waren losgeknipt en opgeplakt en het vermoeden deed groeien dat de samenhang der dingen telt.
